We lazen ze allen graag, de columns van Lenka. Al zit Lenka jammer genoeg niet meer op De Harp; we kunnen nog steeds genieten van haar gevatte teksten.
Ze maakte een eigen blog: http://lenkaswereld.blogspot.be/
Hier lees je haar afscheidstekst:
Afscheid van De Harp
“Lenka, opstaan!” Huh??? O, ja eerste schooldag! Vlug, ik schoot overeind en rende naar mijn bureau, waar mijn outfit al twee weken op mij lag te wachten. Ik spurtte naar beneden, want ik wilde op mijn eerste schooldag in de ‘grote school’(middelbaar), niet te laat komen! En ik moest met de trein, hopelijk staakten ze weer niet!
De naderende trein stopte en ik stapte in bij de eerste wagon, daar zat alles propvol dus wilde ik doorlopen, toen plots een lieve gezellige vrouw met rood-paarse krullen me haar stoel aanbood. Ze deed me sterk aan Martine denken. En ik reisde even terug naar mijn kleutertijd. Ik herinnerde me nog de gezellige klas me de vele lichtjes, de kring, maar vooral de GONG. Op één of andere manier is die gong, nog altijd, super aanlokkelijk om op te slaan. Onlangs herinnerde mijn papa me er nog aan dat ik eens thuis kwam en hem vroeg: “Zeg eens knuffel in het Frans.” Hij: “Ik heb geen idee” en dan ik (zeer overtuigd): “Jus d'orange!” Hij zei nog dat ik er naast zat, maar ik was niet van mijn stuk te brengen.
Ik kwam terug in de werkelijkheid door een zagerig eendachtig stemmetje dat zei: ”Volgende bestemming Sint-Pietersstation.” Ik keek om me heen en de vrouw die op Martine leek, was verdwenen.
Er kwam een sterk ruikende man naast me zitten en ik besloot om te doen alsof ik moest afstappen en wandelde naar de volgende wagon. Daar was het minder druk en ik kon plaats nemen achter twee mensen. Een man en een vrouw. Omdat de vrouw uit het raam keek, zag ik haar spiegeling en kon ik haar observeren. Wow! Ze leek echt op Sylvie! Mijn juf uit het eerste en tweede leerjaar. Ik weet nog dat we projecten voorstelden en ééntje uitwerkten en de rest verdween in de koelkast. Maar er stond daar helemaal geen koelkast!
Er kwam een zwangere vrouw binnen en een andere vrouw bood haar plaats aan. De vrouw die recht stond leek erg op Trees, die bij Sylvie Frans gaf. En ik betrapte mezelf erop dat ik het liedje neuriede van petit flon flon…
Hé, dit begon eng te worden, dan zou Rolf hier ook moeten zijn, want bij hem zat ik ook vanaf het eerste leerjaar. Ik zie het nog zo voor me hoe hij grapjes uithaalde en de bediende van Jezus speelde. Hij had een kepeltje opgezet, een handdoek om zijn schouders geslagen en een stoppelbaard getekend met het oogpotlood van zijn vrouw.
Ik was een beetje paranoïde geworden en ging maar door naar de volgende wagon met de gedachte om er Veerle, Katelijn en Hannes aan te treffen. En ja hoor daar zaten ze, gezellig met elkaar te praten. Ik kreeg een flashback van het moment van mijn laatste schooldag voor ik naar Maleisië vertrok. De klas van Veerle had een leuk boekje gemaakt met allemaal tekstjes erin van de leerlingen. Echt tof! Ik heb het nog steeds. En Katelijn … die heeft veel ‘getrokken’ aan ons, …telkens we toneel speelde. Ze wou echt het beste uit ons halen of ‘trekken’. En dan natuurlijk ook nog Hannes de grappige boekenmeester, die geweldig kan voorlezen.
Maar toen moesten die twee dames afstappen en wandelde ik naar de laatste wagon. Ik hoopte Saskia terug te zien… mijn laatste juf, die zielsveel van chocoladetaart houdt; mijn juf die de mooiste vader-en moederdagcadeautjes maakte. Mijn juf die met een IPhone vol barstjes rondliep, omdat ze geen hoesje had. En ja, hoor daar zat ze met een stukje chocolade… We praatten wat over de vakantie en zo. Maar toen moest ik afstappen. Ik moest veel te snel afscheid van haar nemen.
Ik stapte af en wandelde mijn nieuwe school binnen. Ik had de trein van de Harp achter me gelaten.
Groetjes, Lenka
Geen opmerkingen:
Een reactie posten